Integracja sensoryczna – diagnoza i terapia

Diagnoza sensomotoryczna opiera się na obserwacji i stymulowaniu odruchowych mechanizmów kontroli ustawienia segmentów ciała względem siebie.  Technika ta jest  powszechnie w rehabilitacji jako jeden ze sposobów powrotu do pełnej sprawności po kontuzjach.

Z uwagi iż większość problemów ortopedycznych wynika z zaburzeń o charakterze biomechanicznym, ćwiczenia sensomotoryczne działają  prewencyjnie zmniejszając ryzyko odniesienia kontuzji.

Także w naturalnych warunkach, na przykład kiedy wchodzimy po schodach, i nie zastanawiamy się jaka jest wysokość poszczególnych stopni. Wystarczy nam jeden krok by nasz układ mięśniowy „nauczył się” jak wysoko podnosić ma nogę w kolejnych krokach. Jeżeli jeden ze stopni byłby wyższy niechybnie byśmy się potknęli. Takie sprawne funkcjonowanie zapewniają tzw. proprioreceptory czyli receptory czucia głębokiego znajdujące się w ścięgnach i stawach. W sposób ciągły dostarczają  impulsy dla rdzenia kręgowego i tzw. ośrodków podkorowych informujące o ustawieniu segmentów ciała względem siebie. Dane te są integrowane w centralnym układzie nerwowym i wysyłane zwrotnie do mięśni w celu skorygowania ustawienia ciała.[/one_half] Funkcję proprioreceptorów można poprawić na drodze specjalistycznych ćwiczeń. Wykonujemy je po to by nasz aparat ruchu pracował w sposób bardziej skoordynowany i był gotowy na wykonywanie zadań które stawia przed nami działanie w naturalnych warunkach.

Ćwiczenia sensomotoryczne wykonywane mogą być także według określonych z góry wzorców takich jak techniki PNF (proprioreceptive neuromuscular facilitation). Techniki te wykorzystują ruchy trójpłaszczyznowe i angażują kilka segmentów ciała jednocześnie (np. ćwiczenia mięśni stawu ramiennego przypominają ruch sięgania po książkę stojącą na półce umieszczonej wysoko nad głową. Ramię oprócz wznosu wykonuje także rotację a całą sekwencję kończy grzbietowe zgięcie dłoni). Przeciwieństwem ruchów według wzorców PNF są ruchy w pozycjach izolowanych, gdzie pracujemy w jednym stawie i ruch ma charakter jednopłaszczyznowy.

W Neurostacji wykonujemy pełną  diagnozę wraz z opisem głębokich funkcji OUN ośrodkowego układu nerwowego. Celem diagnostyki i terapii integracji sensorycznej jest redukowanie lub eliminacja problemów wadliwej organizacji neuronalnej.

Z czego wynikają zaburzenia integracji sensorycznej?

Zewnętrzne układy zmysłowe odbierają wrażenia z otoczenia, spoza naszego organizmu.

Cały proces nazywany jest ekstrorecepcją. Do systemu należą zmysły jak zapach, smak, wzrok,

słuch i dotyk. W miarę rozwoju układu nerwowego dochodzi do udoskonalenia wymienionych zmysłów. Do wewnętrznych kanałów zmysłowych nazywanych także ukrytymi – somatosensorycznymi zalicza się zmysły głębokie, jak układ przedsionkowy, interoreceptywny i proprioreceptywny.  Zaburzenia OUN w tym zakresie powodują, iż problemy dzieci są widoczne w różnych zakresach, a przyczyna ich powstania miała swój początek w trakcie ciąży lub może być uwarunkowania genetyczne, albo dziedziczne.

Wpływ na integrację sensoryczną mogą mieć także czynniki zaistniałe w życiu prenatalnym – na przykład substancje szkodliwe dla płodu: palenie papierosów, picie alkoholu lub stosowanie innych używek przez matkę. Z uwagi na częstość występowania tego zjawiska wymienić należy także przedwczesny poród i niską masę urodzeniową. Należy wspomnieć także o stresie dziecka zaraz po narodzinach – jak w przypadku cięcia cesarskiego.  Niekorzystne mogą być także okoliczności okołoporodowe, takie jak niedostateczna stymulacja czy długotrwała hospitalizacja.

Diagnostyka w Neurostacji obejmuje także zebranie wywiadu, obejmującego zaburzenia integracji sensorycznej, m.in. trudności związane z dotykiem, pozycją ciała i ruchem. Dodatkowo mogą występować specyficzne reakcje wzrokowe, słuchowe, węchowe i smakowe. Kolejną kategorią są zaburzenia dyskryminacji sensorycznej – dotyczy trudności w rozróżnianiu bodźców lub w rozumieniu ich znaczenia. Osoba z dyskryminacją może mieć problemy z uczeniem się nowych czynności oraz „chronieniem” siebie. Trzecią kategorię zaburzeń integracji sensorycznej, tworzą zaburzenia motoryczne o podłożu sensorycznym, podzielono na zaburzenia posturalne i dyspraksję, czyli brak zdolności wykonywania celowych ruchów.

Odpowiednio szybko postawiona diagnoza zaburzeń integracji sensorycznej pozwala na dobór właściwej terapii i ćwiczeń. Zapraszamy do kontaktu i na konsultacje z zakresu integracji sensorycznej do gabinetów Neurostacji w Warszawie, Wołominie i Kobyłce.