Neurostacja

Sensomotoryka

Trening sensomotoryczny opiera się na stymulowaniu odruchowych mechanizmów kontroli ustawienia segmentów ciała względem siebie.  Technika ta jest  powszechnie w rehabilitacji jako jeden ze sposobów powrotu do pełnej sprawności po kontuzjach.

Z uwagi iż większość problemów ortopedycznych wynika z zaburzeń o charakterze biomechanicznym, ćwiczenia sensomotoryczne działają  prewencyjnie zmniejszając ryzyko odniesienia kontuzji.

Także w naturalnych warunkach, na przykład kiedy wchodzimy po schodach, i nie zastanawiamy się jaka jest wysokość poszczególnych stopni. Wystarczy nam jeden krok by nasz układ mięśniowy „nauczył się” jak wysoko podnosić ma nogę w kolejnych krokach. Jeżeli jeden ze stopni byłby wyższy niechybnie byśmy się potknęli. Takie sprawne funkcjonowanie zapewniają tzw. proprioreceptory czyli receptory czucia głębokiego znajdujące się w ścięgnach i stawach. W sposób ciągły dostarczają  impulsy dla rdzenia kręgowego i tzw. ośrodków podkorowych informujące o ustawieniu segmentów ciała względem siebie. Dane te są integrowane w centralnym układzie nerwowym i wysyłane zwrotnie do mięśni w celu skorygowania ustawienia ciała.

Funkcję proprioreceptorów można poprawić na drodze specjalistycznych ćwiczeń. Wykonujemy je po to by nasz aparat ruchu pracował w sposób bardziej skoordynowany i był gotowy na wykonywanie zadań które stawia przed nami działanie w naturalnych warunkach.

Ćwiczenia sensomotoryczne wykonywane mogą być także według określonych z góry wzorców takich jak techniki PNF (proprioreceptive neuromuscular facilitation). Techniki te wykorzystują ruchy trójpłaszczyznowe i angażują kilka segmentów ciała jednocześnie (np. ćwiczenia mięśni stawu ramiennego przypominają ruch sięgania po książkę stojącą na półce umieszczonej wysoko nad głową. Ramię oprócz wznosu wykonuje także rotację a całą sekwencję kończy grzbietowe zgięcie dłoni). Przeciwieństwem ruchów według wzorców PNF są ruchy w pozycjach izolowanych, gdzie pracujemy w jednym stawie i ruch ma charakter jednopłaszczyznowy.